Budowa skóry
Problemy skóry dotyczą jej poszczególnych warstw – zarówno powierzchni naskórka, jak i skóry właściwej, tkanki podskórnej, a także gruczołów łojowych, potowych, mieszków włosowych i paznokci.
Określenie dermatozy oznacza schorzenia skóry. Ich przyczyny są różnorakie – uwarunkowane genetycznie lub nabyte. Przyczyny dermatoz są bardzo różne, wśród najbardziej popularnych wymienić można alergie, reakcje autoimmunologiczne, zakażenia bakteryjne i grzybicze, pasożyty ( świerzbowiec, wszy, nużeniec) i wirusy ( np. opryszczki).
populacji boryka się z problemem
dermatoz w postaci AZS
Problemy skóry dotyczą jej poszczególnych warstw – zarówno powierzchni naskórka, jak i skóry właściwej, tkanki podskórnej, a także gruczołów łojowych, potowych, mieszków włosowych i paznokci.
Do najbardziej powszechnych chorób skóry należą:
- atopowe zapalenie skóry ( AZS)
- grzybice skórne
- łuszczyca
- łojotokowe zapalenie skóry
Szczególnej pielęgnacji wymaga również skóra bardzo sucha i wrażliwa oraz skóra u dzieci.
Atopowe zapalenie skóry
(AZS)
Łuszczyca
Łojotokowe zapalenie skóry
(ŁZS)
Atopowe zapalenie skóry czyli wyprysk atopowy to najczęstsza choroba skóry, której pierwsze objawy pojawiają się zwykle we wczesnym dzieciństwie. Schorzenie ma charakter przewlekły z charakterystycznymi zaostrzeniami. Szacuje się, że w Polsce na AZS choruje od 1,5 do 2,5 mln ludzi, w tym 1 – 3% osób dorosłych. Przyczyną choroby jest genetycznie uwarunkowana nieprawidłowa budowa bariery naskórkowej. Niedobór wolnych kwasów tłuszczowych w tym miejscu ułatwia przenikanie alergenów, co powoduje nasilenie stanów zapalnych i świąd. Naskórek jest suchy i pogrubiony. AZS może występować wspólnie z innymi chorobami alergicznymi, takimi jak: astma oskrzelowa, alergiczny nieżyt nosa, pokrzywka i alergia pokarmowa. Istotne znaczenie w rozwoju i nasilaniu atopowego zapalenia skóry mają czynniki środowiskowe, wśród których należy wymienić alergeny kurzu domowego – roztocze, naskórek i sierść zwierząt, strzępki i zarodniki grzybów i pyłki roślin.
Rozwiń ZwińDo charakterystycznych objawów należą przede wszystkim: świąd, suchość skóry, zmiany zapalne o charakterze wyprysku oraz pogrubienie naskórka (liszajowacenie). Naskórek osób z ASZ ma obniżoną zawartość ceramidów i wolnych kwasów tłuszczowych. Z tego powodu dochodzi do zmniejszonego wiązania wody w naskórku, przez co woda szybciej odparowuje. Zmniejsza się elastyczność skóry, która staje się bardziej podatna na mikrourazy i pęknięcia.
Choroba może występować jednocześnie z innymi dolegliwościami atopowymi np.: astmą oskrzelową, alergicznym nieżytem górnych dróg oddechowych, pokrzywką i alergią pokarmową. Bezpośredni wpływ na rozwój AZS mają alergeny, które wnikają przez układ oddechowy, przewód pokarmowy i skórę. Są to przede wszystkim roztocza, naskórek i sierść zwierząt, strzępki i zarodniki grzybów, pyłki roślin oraz pokarmy. W kontakcie z chorym wykazują silne właściwości uczulające.
Rozwiń ZwińJej objawy są widoczne zaraz po urodzeniu – pojawia się suchość naskórka lub zmiany skórne w postaci rumienia lub wysięku. Występują przede wszystkim w okolicach zgięcia łokciowego i podkolanowego.
Suchości naskórka towarzyszy złuszczanie i szorstkość. W fałdach skóry i na czole można zauważyć zgrubienia skóry. Na zgięciach stawów łokciowych i kolanowych występują zmiany pęcherzykowo – grudkowe.
U dorosłych pacjentów zwykle obecne są zmiany skórne w zgięciach łokciowych i kolanowych, a także u nasady szyi. Zmiany chorobowe mogą pokrywać znaczną część ciała, przy czym są zazwyczaj szczególnie wyraźne na szyi i twarzy.
Łuszczyca (łac. psoriasis) to choroba skóry, której przyczyny powstania nie są do końca znane. To choroba niezakaźna, o przebiegu przewlekłym, mająca tendencje do samoistnego ustępowania i nawrotów. Choroba ujawnia się zwykle między 10. a 40. rokiem życia, jak również coraz częściej u ludzi starszych.
Do czynników powodujących chorobę, jak i jej nawroty należą m.in. infekcje ostre - bakteryjne, np. angina paciorkowcowa i wirusowe, np. odra, ospa, półpasiec, różyczka, jak również infekcje przewlekłe – np. zapalenie zatok, próchnica, nawracające zapalenie pęcherza, przydatków, pęcherzyka żółciowego, przerośnięte migdałki oraz choroby przewlekłe - cukrzyca, dna moczanowa.
Do rozwoju łuszczycy może również przyczynić się stres - zarówno ostry, jak i wstrząs psychiczny.
W normalnie funkcjonującej skórze proces przemiany (rozwoju, dojrzewania i obumierania) komórek trwa 26-28 dni. W łuszczycy układ odpornościowy wcześniej wysyła sygnały, które skracają ten proces do ok. 4 dni. Nowe komórki dojrzewają szybko, a stare nie nadążają się złuszczać. Dlatego właśnie naskórek osób chorych staje się znacznie grubszy niż zdrowych. Na ciele tworzy się warstwa martwych komórek w postaci twardych łusek.
Skóra z łuszczycą wymaga szczególnej opieki. Codzienna pielęgnacja powinna zapewniać odpowiednie nawilżenie i natłuszczenie skóry oraz ułatwiać złuszczanie zrogowaciałego naskórka. Szczególnie cenny dla skóry jest mocznik, który pomaga w zatrzymaniu wody w skórze oraz naturalne oleje roślinne, bogate w nienasycone kwasy tłuszczowe.
Jest to choroba zapalna skóry występująca przeważnie u ludzi młodych, najczęściej w przedziale 18-40 lat.
Polega ona na zwiększonej aktywności gruczołów łojowych skóry i nadmiernej produkcji sebum., obejmuje głównie miejsca gdzie znajduje się najwięcej gruczołów łojowych: na owłosionej skórze głowy, czole, nosie, w fałdach nosowo-policzkowych i zausznych, w okolicach mostka i między łopatkami.
Często towarzyszy mu wypadanie włosów, łuszczenie się skóry, pojawiają się plamy rumieniowe.
Wystąpienie choroby może być uwarunkowane genetycznie lub pochodzić od nadkażenia grzybem Malasezzia furfur, towarzyszą temu zaburzenia funkcji naskórka i jego nadmierne złuszczanie. Leczenie choroby powinno być ukierunkowane na łagodzenie stanu zapalnego oraz eliminację grzybów drożdżopodobnych. Istotne jest stosowanie preparatów uśmierzających świąd i pieczenie skóry.