Łuszczyca jest jedną z najczęstszych chorób skórnych wśród populacji ze strefy umiarkowanej – szacunkowo cierpi na nią do 3% ludzi rasy białej. Osoby dotknięte tą chorobą zmagają się nie tylko z charakterystycznymi objawami skórnymi, ale także niezrozumieniem czy wręcz ostracyzmem społecznym (wciąż np. pokutuje przekonanie, że łuszczycą można się zarazić). Schorzenie ma bardzo nieprzyjemny przebieg, a co gorsza medycyna wciąż nie znalazła na nią skutecznego leku. Stosuje się wyłącznie terapię objawową, w której istotną rolę powinien odgrywać specjalistyczny krem na łuszczycę.
Łuszczyca nie wybiera
Ten truizm bardzo dobrze definiuje łuszczycę, ponieważ rzeczywiście trudno jest wskazać jedną grupę szczególnie zagrożoną zachorowaniem. Łuszczyca dotyka ludzi w każdym wieku i obu płci. Nie wiadomo natomiast ze 100% pewnością, co ją właściwie wywołuje. Lekarze wskazują przede wszystkim na uwarunkowania genetyczne (dziedziczenie), immunologiczne oraz środowiskowe.
Łuszczyca jest chorobą o wielu obliczach i może dawać zupełnie inne objawy u różnych pacjentów. Wyróżnia się jej dwa podstawowe podtypy:
- Łuszczyca typu I – choroba ujawnia się u ludzi młodych, przed 40. rokiem życia, najczęściej między 18. a 22. urodzinami. Charakterystyczny dla tego typu jest dość ostry przebieg, z bardzo widocznymi zmianami skórnymi i nawrotami.
- Łuszczyca typu II – występuje u osób po 40. roku życia, rzadko jest uwarunkowana rodzinnie (nie musi być dziedziczna), znacznie częściej wywołują ją czynniki środowiskowe.
Warto wiedzieć
Około 30% wszystkich przypadków łuszczycy ma charakter dziedziczny. W zdrowej rodzinie ryzyko zachorowania dziecka wynosi mniej niż 2%.
Przebieg łuszczycy
Łuszczyca objawia się charakterystycznymi dermatozami, czyli zmianami naskórka oraz występowaniem stanu zapalnego. Stopień nasilenia jest kwestią indywidualną – u jednych pacjentów pojawiają się tylko delikatne zmiany, u innych natomiast obserwuje się znaczne, rozległe ogniska łuszczycy (efekt odchodzenia skóry płatami).
Czasami łuszczyca ma bardzo gwałtowny przebieg i powoduje zmiany w układzie kostno-stawowym. Wówczas pacjenci uskarżają się na ograniczoną ruchomość i dolegliwości bólowe, co w skrajnych przypadkach może nawet prowadzić do kalectwa. Jest to wystarczający powód, by nie bagatelizować już pierwszych objawów łuszczycy i jak najszybciej zgłosić się do dermatologa.
Co sprzyja łuszczycy?
Łuszczyca może być uwarunkowana genetycznie, ale równie dobrze zostać nabyta. Istnieje wiele czynników środowiskowych wywołujących lub zaostrzających objawy choroby. Należą do nich przede wszystkim:
- Uszkodzenia powłoki skórnej – m.in. w wyniku oparzenia, skaleczenia, wykonania tatuażu czy nadmiernego opalania;
- Infekcje skórne spowodowane przez paciorkowce i grzyby;
- Dermatozy zapalne, jak półpasiec, trądzik, łojotokowe zapalenie skóry czy ospa wietrzna;
- Czynniki hormonalne, jak menopauza, ciąża, dojrzewanie;
- Przewlekły stres, nerwica;
- Zła dieta, nadużywanie alkoholu, palenie papierosów;
- Zaburzenia metaboliczne;
- Przyjmowanie niektórych leków, jak kortykosteroidy, leki przeciwmalaryczne czy beta-blokery;
Leczenie łuszczycy
Jak wspomnieliśmy we wstępie, łuszczyca jest chorobą nieuleczalną. Zakres terapii jest uzależniony od stopnia nasilenia objawów. U większości pacjentów stosuje się środki zewnętrzne, jak maści oraz naświetlanie. W cięższych przypadkach konieczne jest włączenie farmakologii doustnej.
Pierwszym etapem leczenia jest usunięcie łuski łuszczycowej przy pomocy preparatów keratolitycznych zawierających kwas salicylowy. Następnie skórę smaruje się maścią z witaminą D i jej pochodnymi. Niektóre przypadki wymagają też stosowania maści sterydowych oraz leków immunosupresyjnych. Dobre efekty przynosi także fototerapia, która jest poprzedzona przyjmowaniem środków światłouczulających.
W terapii łuszczycy bardzo ważne jest również eliminowanie lub przynajmniej unikanie czynników chorobotwórczych. Pacjentom zaleca się przede wszystkim poprawę ogólnej higieny życia, czyli przejście na zdrową dietę, ruch na świeżym powietrzu, ograniczenie stresu (czasami niezbędna jest zmiana pracy). Niezwykle istotne jest również stosowanie specjalistycznych środków do pielęgnacji skóry łuszczycowej.
Krem na łuszczycę – co to takiego?
Podstawowym środkiem stosowanym w terapii łuszczycy jest krem mający status wyrobu medycznego. Zawiera on m.in. wielonienasycone kwasy tłuszczowe Omega 3, 6 i 9, środki nawilżające, jak emolienty czy mocznik, a także prebiotyki wspomagające rozwój fizjologicznej flory bakteryjnej skóry.
Bardzo cenionym produktem tego typu jest krem Allergoff Atopy, który znajduje zastosowanie w pielęgnacji skóry atopowej i łuszczycowej. Krem znakomicie nawilża i chroni skórę przed podrażnieniami. Tworzy na jej powierzchni niewidoczny film, wspiera odbudowę naturalnej bariery skórnej, łagodzi uczucie swędzenia i przyspiesza gojenie się ran.
Rada
Terapię warto uzupełnić barierową emulsją do kąpieli leczniczych Allergoff Atopy.
Życie z łuszczycą nie jest łatwe, ale dzięki specjalistycznym środkom dermatologicznym można kontrolować chorobę, zapewniając sobie tym samym znacznie wyższy komfort na co dzień.
